شعر

در این خاموشی راه

چراغ امیدم را دزدیدند

از که بخواهم نور را؟

در زمین پیدایش نیست

در این هستی پر فریب

قلبم را شکستند

از که بخواهم مرهم را؟

مرا هیچ کس نیاز نیست

ایمان

وجودم را نورانی کرد و

زخم هایم را مرهم نهاد

به راستی هیچ کس

مانند خدا نیست ...